به گفته نادر سیف معاون تشکلهای اتاق ایران، تشکلها برای عبور از تحریم بسیار میتوانند اثرگذار باشند. به این دلیل که بنگاههای کوچک و متوسط در شمول تحریمها قرار ندارند و این نوع بنگاهها به عضویت تشکلها در میآیند.
نخستین نشست هماندیشی کانونهای زنان بازرگان سراسر کشور با حضور معاون حقوقی رئیسجمهور و نمایندگانی از مجلس شورای اسلامی، شورای شهر تهران، معاون تشکلهای اتاق ایران و اعضای کانونهای زنان بازرگان از شهرها و استانهای مختلف کشور در اتاق تهران برگزار شد.
نادر سیف، معاونت تشکلهای اتاق ایران با بیان اینکه اقدامات خوبی در کانون ملی و استانی زنان بازرگان انجام گرفته است، گفت: به نظر میرسد کانون، نهاد نوپایی است و اقدامات بسیاری برای انجام دارد. حال آنکه انتقادات سازنده و مصلحانه میتواند به تعالی این تشکل کمک کند.
وی با اشاره به اینکه تشکلها عموما برای افزایش مطلوبیتها، تقویت نقش میانجیگری، چانهزنی برای کسب مطالبات مشروع از دولت و ارتباط موثر با نهادهای خصوصی و دولتی نیازمند یک سری شاخصها هستند، درباره این شاخصها گفت: حکمرانی خوب زیربنای یک تشکل بوده و به اداره مطلوب تشکل اطلاق میشود. در عین حال، برخورداری از استراتژی، برخورداری از یک رهبری چابک و نحوه تامین مالی و توسعه عضویت از جمله شاخصهای حائز اهمیت در یک تشکل است. همچنین تقویت نقش تنظیمگری، تعامل با حاکمیت و شناسایی تشکلهای متناظر و ارتباط با آنها به عنوان نقاط قوت تشکلها تلقی میشود.
سیف در ادامه گفت: پس از ابلاغ قانون بهبود مستمر فضای کسبوکار در حوزه تشکلها اقدامات موثری صورت گرفته و در ۶ سال گذشته، تشکلهای ملی و استانی به شکل کمی و کیفی توسعه پیدا کردهاند. به طوری که طی دو سال گذشته حدود ۸۰ تشکل استانی تشکیل شده است.
معاون تشکلهای اتاق ایران سپس با اشاره به یکی از اهداف این نشست، مبنی بر هماندیشی در مورد راهکارهای برونرفت از تحریمها، گفت: در این شرایط تشکلها بسیار میتوانند اثرگذار باشند. به این دلیل که بنگاههای کوچک و متوسط در شمول تحریمها قرار ندارند و این نوع بنگاهها به عضویت تشکلها در میآیند. بر این اساس، تشکلها میتوانند با شناسایی تشکلهای متناظر خود در سطح بینالمللی، انعقاد تفاهمنامه همکاری با آنها، معرفی اعضای خود به این تشکلها و تبادل هیاتها از فشار تحریمها بکاهند.
او افزود: هدف دیگر این همایش، تعامل با تشکلهای ملی و استانی است. البته در سطح تشکلهای ملی، شاهد برخی ناهماهنگیها هستیم که این معضل عمدتا به نظرات شخصی و سلیقهای بازمیگردد. در اتاق ایران برای کاهش این اختلافات تدابیری اندیشیده شده است اما تا زمانی که این باور در تشکلها شکل نگیرد که هدف کار تشکلی چیست، این مشکلات همچنان پابرجا خواهد بود. لازم است تشکلهای استانی در امور خود با تشکلهای ملی و بالادستی خود هماهنگ باشند و تشکلهای ملی نیز مشارکتجویانه رفتار کنند.